Zamek w Kętrzynie wzniesiony był w XIV wieku jako siedziba krzyżackiego prokuratora (pflegera, provisora). Po sekularyzacji zakonu krzyżackiego w Prusach był od XVI wieku siedzibą namiestników władcy pruskiego zwanych Hauptmannami (kapitanami, starostami).
W tej sali w przyziemiu skrzydła głównego dobrze widoczna jest we wnękach okiennych szerokość zewnętrznych gotyckich ścian zamku, wzniesionych z kamienia i cegły palonej.
Nie zachował się pierwotny układ pomieszczeń i pięter. Kilkakrotnie przebudowywany w ciągu wieków zamek był po 1910 roku zaadaptowany na mieszkania i biura urzędników. W 1945 roku spalony został przez Sowietów wraz z innymi zabytkami Starego Miasta. Odbudowano go w latach 1961-1967, przywracając mu zewnętrznie wygląd gotycki.
Ze względu na przeszłe losy zamku prawie zupełnie nie przetrwało oryginalne wyposażenie jego wnętrz. Do nielicznych zachowanych wyjątków należą kafle i płytki ceramiczne, pozyskane w czasie badań archeologicznych na terenie zamku
Dawny układ pomieszczeń zamku według planu Carla Steinbrechta
Dziedziniec zamkowy na widokówce z lat dwudziestych XX wieku
Dawna kartka pocztowa z widokiem zamku
Ruina zamku w Kętrzynie w 1956 r.
(fot. T. Zalewski)
Zamek w XXI wieku
Badania archeologiczne na dziedzińcu zamku w Kętrzynie
